Mijn opdracht deze week? Loslaten. Om te beginnen mijn meisjes. Tien dagen zijn ze op zwier. Mijn hoofd weet dat ze mooie herinneringen aan het maken zijn met hun vriendinnetjes. Mijn hart, tja, mijn hart wil ze het liefst zo snel mogelijk terug in hun eigen bed. Dicht bij mij.
Tegelijk geniet ik van de tijdelijke rust. Geen ruzietjes om op te lossen. Geen gehaast om op tijd eten op tafel te toveren. Geen rommelhopen die vanuit het niks verschijnen. En vooral: tijd en ruimte om te schrijven.
Ook tijdens het schrijven wil ik deze week loslaten. De woorden laten stromen zonder nadenken. Ideeën laten groeien. Mijn rechter hersenhelft aan het werk zetten.
Ik las daarover vandaag een mooie tip bij Tjitske Jansen. Over schrijven met de gordijnen open of dicht. Ze heeft het over Connie Palmen, die blijkbaar het liefst met de gordijnen dicht schrijft. Geconcentreerd. Met maar één doel: de perfecte tekst. (Yep, zo deed ik het tot nu toe ook.) Er zijn echter ook schrijvers die de gordijnen liever opendoen. Die losser werken. 'Gewoon' een beetje spelen. Dat is precies wat ik deze week ga uitproberen: spelen. Net als mijn meisjes.
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten