18 juli 2016

Schrijf het met een tweet: een warme uitnodiging


Twitter is een wereld vol korte berichtjes waar hele verhalen achter zitten. Daar zit een schrijfoefening in, dacht ik zo. Dus af en toe pluk ik een tweet uit de feed en verzin ik er een eigen verhaal bij.
Ik schreef deze keer buiten. Op het terras. In de warme zomerlucht die met elke alinea eindelijk een beetje afkoelde. Op de achtergrond fluitende vogels en de buurvrouw die zong bij de afwas. Het verhaal werd misschien een beetje klef, maar dat hoort bij vandaag, geloof ik.
Snikheet. Te heet om te eten, te bewegen of zelfs te denken. Toch zit ik op mijn terras voor een bord tomaten met mozzarella. Het moet. Het is bijna zeven uur. Ik probeer niet te bewegen. Omdat het dan minder opvalt hoe klein mijn terras wel is en omdat het dan een halve graad koeler lijkt.
Er staat een groot glas ijsthee voor mijn neus. Met een rietje. Ik hoef alleen mijn mond maar open te doen en er stroomt een ijskoud beekje door mijn lijf. Een straaltje hoop, dat ook.
Met mijn ogen dicht probeer ik me op een strand te denken. Mijn oren werken niet mee. Ze wonen in een drukke straat in een grootstad. Met auto's die remmen voor rood, ongeduldige claxons en flarden van gesprekken.
Ze staan op scherp, mijn oren. Ze wachten op een teken van hem. Op de sleutel in de voordeur, de snelle voetstappen in de traphal, een korte aarzeling bij de deur en het venster dat enkele seconden later wordt opengegooid.
Ze wachten op de zachte klikjes van de zwarte koffer. Op de zoete klanken van de klarinet die stroperig door de zomerlucht zweven. Alsof ze alleen voor mij bedoeld zijn. Alsof zijn vingers alleen mij bespelen.
Vandaag ben ik extra alert. Want op zijn gesloten deur hangt een Post-It met mijn handschrift. Met mooie woorden over zijn dagelijkse oefensessies en een ietwat gedurfde uitnodiging. Getekend: je buurvrouw van links. De tonen van Star Wars betekenen: Ja!



Follow my blog with Bloglovin   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...