Er ligt nog één week tussen mij en mijn vakantie. Een week waarin ik mijn meisjes vijf dagen moet missen omdat ze op vakantie gaan op de boerderij. Een week waarin ik met mijn laatste beetje energie de laatste opdrachten op het werk afmaak. Een week die niet snel genoeg voorbij kan gaan.
Na die week is er tijd. Tijd om dag in dag uit bij de meisjes te zijn. Om samen mooie vakantieherinneringen te maken. En om te zuchten als ze voor de zeventiende keer willen knutselen. Tijd ook om te lezen, te schrijven en gewoon een beetje naar de (hopelijke blauwe) lucht te staren (denken, noemen ze dat soms).
Waar ik op hoop? Blije, uitgeruste kindjes, honderden gelezen bladzijden en misschien ook een paar volgekrabbelde blaadjes.
Nog zeven keer slapen ...
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten