19 juni 2016

Gezegd over schrijven: Hemingway (en ook een beetje Joey Brown)

Write hard and clear about what hurts

"Als ik schrijf, moet ik huilen", las ik deze week op de blog van Joey Brown. Ze heeft het over niet nadenken wanneer je schrijft. Over de woorden er laten uitstromen als honderden wilde rivierstroompjes tegelijk. Over open en bloot durven schrijven. Dat is ook precies wat Hemingway bedoelt (denk ik). Maar daar wringt het schoentje. Vaak.

Ik moet durven. Durven alles loslaten. Lelijke zinnen durven schrijven. En ook lelijke gedachten toelaten. Veel te vaak blijf ik te braaf. Zit er nog een filter op mijn gedachten. Blijft het echte verhaal verborgen.

Ik voel nochtans perfect aan wanneer ik écht schrijf en wanneer niet. Wanneer ik écht schrijf, komen de woorden vanzelf. Verras ik mezelf. Voelen mijn verhalen waar. Toch zit ik  vaak te zoeken naar woorden en dan voelt wat ik schrijf, tja, gezocht.

Echt schrijven lukt me beter wanneer ik met de hand schrijf. Op momenten dat het stil is in huis. En er niet teveel andere gedachten door mijn hoofd dwalen. Je weet wel: boodschappenlijstjes, die ene opdracht op het werk of andere hersenspinsels.

Ik moet kwetsbaar durven zijn. De deur openzetten naar wat leeft in mijn hoofd onder de hinderlijke hersenspinsels en gewoon ... schrijven.



Follow my blog with Bloglovin 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...