Nanowrimo ... Het blijkt een verlammend effect te hebben op mijn schrijfsels. In september en oktober heb ik zoveel geschreven. En ook november begon goed. Tot ik plots stil viel. Verlamd. Niet echt inspiratieloos. Eerder ontevreden met alles wat op papier terechtkwam.
Overal lees je natuurlijk dat redigeren pas achteraf komt. Dat geen enkele schrijver in één ruk een meesterwerk op papier gooit. Toch denk ik dat ik tot nu toe alleen maar een hoop lege woorden uitgebraakt heb. Een walgelijke woordenbrij. Van duizenden woorden lang.
Om dan stil te vallen. Verdronken in woorden die ik niet wilde schrijven. Een schuldgevoel op elk moment dat ik niet schreef. Maar toch niet in staat om door te gaan.
Ik geef het nog niet op. Ik schakel gewoon een versnelling lager. Schrijf zoals ik graag schrijf. En ik zie wel waar ik strand. Ergens halverwege, schat ik zo. Maar na november zijn er nog maanden. Toch?
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten