Naar adem happen na NaNoWriMo #oftochzoiets

 
Achttienduizend achthonderdzevenenveertig woorden. Dat is het resultaat van mijn poging tot NaNoWriMo.

Ik heb net alle stukjes verhaal die ik in november bij elkaar schreef achter elkaar geplakt. Ik ben gestopt met tellen toen ik ergens rond de twaalfduizend zat. Dus het was ook voor mij spannend. Ik hoopte nog halfweg te geraken. Maar nee, zelfs dat heb ik niet gehaald. Vijftigduizend woorden is echt veel.

On the positive

• Zelfs al zijn het er geen 50.000, ik heb toch ontzettend veel woorden geschreven in één maand.
• Ik leerde dat doorschrijven, doorschrijven en nog eens doorschrijven soms leidt tot geniale vondsten. En dat je verhaal je soms echt kan verrassen. 
•  Schrijven zonder redigeren helpt écht om het stemmetje in je hoofd (een beetje) het zwijgen op te leggen.  

On the negative

• Doorschrijven zonder redigeren allemaal goed en wel ... Ik heb echt geen geweldige dingen geschreven. Trust me.
• Deadlines zijn gezond, maar 50.000 woorden moeten schrijven maakt mij kregelig. Het schrijfplezier was soms ver zoek. 
• Na al dat verplicht schrijven, ben ik mijn verhaal al een piepklein beetje beu. Nee, het is niet onder mijn huid gekropen. Dus het wordt een hele krachttoer om nu te redigeren en door te doen. We zien wel ... Nadat ik afgekickt ben. 

Verder heb ik mijn blog deze maand zwaar verwaarloosd. Maar ik ben helemaal terug nu. Klaar om opnieuw met volle goesting te schrijven. Of ik volgend jaar nog meedoe? Daar zal ik eens lang en hard over moeten nadenken.


Follow my blog with Bloglovin