Wie af en toe een boek leest, kent het belang van de vraag 'Waar was ik weer gebleven?' Ik ben iemand die het niet erg vind als je ziet dat een boek gelezen is. Een spatje thee, een kruimeltje chocola, dat kan allemaal. (Als het over mijn eigen boeken gaat toch. Met geleende boeken spring ik wat zuiniger om.) Zelfs hier en daar iets schrijven (met potlood, dat wel), vind ik dik ok. (Ook weer in mijn eigen boeken, dat spreekt vanzelf.) Alleen een ezelsoor maken. Dat krijg ik echt niet over mijn hart. Ik heb dus andere manieren nodig om te onthouden waar ik was gebleven.
Openleggen kan, maar dat is niet vriendelijk voor die arme boekenrug. Meestal stop ik dus snel iets tussen de bladzijden van mijn boek. Een euh, rekening, bijvoorbeeld. Of een servet, een reclamefoldertje of een T-shirt. Ja, zelfs dat heb ik al geprobeerd. Een bladwijzer is misschien net iets handiger. Ik vond vandaag een set schattige magnetische bladwijzers bij Hema (foto bovenaan). En online vind je een heleboel leuke printables. Printen (eventueel even plastificeren) en klaar! Als ik er genoeg voorzie, ligt er misschien wel eens eentje in de buurt als het nodig is.
Dan moet ik even gaan zitten. Stilstaan. Teruglezen en dan weer verder gaan. Zodat ik mezelf niet verlies in het plot van mijn leven. Daar bestaan geen bladwijzers voor. Maar schrijven helpt. Schrijven is het ultieme stilstaan. Over welke bladzijde het ook gaat.
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten