De Dagboeken van Adriaan Mole van schrijfster Sue Townsend heb ik graag gelezen. Ik had daarom hoge verwachtingen van dit boek. Maar ik had veel minder sympathie voor Eva dan voor Adriaan. Alle karakters in dit boek zijn erg vlak. Dat maakt het moeilijk om je in te leven in de absurde situatie. Eva zet geen voet uit haar bed. Brian is meer bezig met wat dit voor hem betekent, dan met zijn vrouw. Ook de leefwereld van de gevoelloze, sociaal onaangepaste tweeling kan je je maar moeilijk voorstellen. Wanneer Brian Jr moet spreken op de begrafenis van zijn grootmoeder bijvoorbeeld, geeft hij een wetenschappelijke uitleg over wat er de komende weken met haar lichaam zal gebeuren.
Het boek is bij momenten wel écht grappig. Onder andere wanneer Eva haar man tot in de kleinste details vertelt hoe hij het Kerstfeest moet organiseren. Nadat zij het jaar ervoor jammerlijk faalde. De bekende spanning van Sue Townsend tussen humor en de donkere kantjes van het leven zit overal.
Het boek eindigt met een parade van absurde mensen die denken dat Eva een heilige is en die door haar gered willen worden. Op dat moment viel voor mij alles een beetje stil en raakte ik verstrikt in de verschillende karakters. Ik had zelfs moeite om mij door de laatste bladzijden te worstelen.
Toch blijft het basisidee aantrekkelijk. Iedereen denkt wel eens: 'Vandaag blijf ik in bed.' Gewoon beslissen dat je het even voor bekeken houdt. En blijven liggen zolang je maar wil. Misschien moet ik er nu ook maar in kruipen ...
Follow my blog with Bloglovin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten